2015

Απομένουν μόνο 9 μέρες για την αλλαγή του χρόνου.
Για να παραχωρήσει το 2014 τη θέση του στο 2015.
Με αφορμή κάποια γεγονότα που συνάντησα αυτές τις τελευταίες μέρες του χρόνου, που πλέον έχει γεράσει, θέλω να ευχηθώ λίγο νωρίτερα για τον καινούργιο που έρχεται.
Μη σπαταλάτε τις ευχές σας σε όχι και τόσο ουσιαστικά πράγματα.
Όσες φορές το έκανα, έχανα απο αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στη ζωή μας.
Δε μου φέρθηκε και τόσο καλά το 14.
Μου προσέφερε μόνο υλική ικανοποίηση.
Η οποία όμως δεν έφτανε για να καλύψει τα υπόλοιπα κενά που άφηνε ανα διαστήματα στο πέρασμα του.
Μέχρι και σήμερα.
9 μέρες πριν σβήσει.
Ευχηθείτε υγεία, δύναμη, υπομονή, να ζείτε με χαμόγελα.
Στιγμές που θα σκέφτεστε μέρες σαν τη σημερινή και θα νιώθετε ευτυχισμένοι για όσα κάνατε και για όσα δεν κανατε.
Ευχηθείτε, για τους ανθρώπους που αγαπάτε.
Αλλά και για αυτούς που δεν γνωρίζετε.
Ίσως έχουν ανάγκη απο λίγη τύχη που ίσως να μη ξέρουμε ότι τους λείπει.
Ευχηθείτε αυτούς που αγαπάτε να τους έχετε δίπλα σας και αυτοί το ιδιο για εσάς.
Ευχηθείτε για εμπόδια που θα σας κάνουνε πιο δυαντούς.
Εκτιμήστε τις αναποδιές που συμβαίνουν στη ζωή σας.
Είναι εκείνες που μας βοηθάνε να αντέχουμε.
Μη γκρινιάζετε για αυτές και μη σας αφήνουν να κατεβάζετε το κεφάλι.
Για κάθε μία, πάρτε βαθιά ανάσα και συνεχίστε, λίγο πιο σκληροί απ' ότι ήσασταν πριν.
Λίγο πιο δυαντοί και με λίγη περσσότερη αισιοδοξία.
Περνάνε γρήγορα τα χρόνια.
Μη τα αφήνετε να μας αποδεικνύουν ότι πράγματι συμβαίνει αυτό.
Κηνυγήστε τα όνειρα σας μέχρι να εξαντληθείτε απο το τρέξιμο.
Νιώθω έτοιμη, να αποδείξω στο νέο έτος ότι τίποτα πια δε θα με ρίξει όσο με έριξε ο προηγούμενος του.
Νιωθω ευτυχής για όλα εκείνες τις, όχι και τόσο όμρφες στιγμές του 14 γιατι με κάνανε πιο ισχυρή στο αντιμετωπίσω εκείνες του 15.
Φροντίστε 00:01 να είστε λαμπεροί με το πιο μεγάλο χαμόγελο που ποτέ στόλισε το πρόσωπό σας.
Ζήστε αυτόν τον έρωτα :)

Μood Of The Day.

η επόμενη μέρα.

δεν έχω την παραμικρή ιδέα απο μουσική.

τυχαίνει απλά να μιλάω σε νότες που δε ξέρω καν.

δε ξέρω τι μελωδία βγάζω, και πολλές φορές δε με ενδιαφέρει κιόλας.

ξέρω ότι κάθε λέξη που ξεστομίζω τη νιώθω απο το πρώτο της μέχρι το τελευταίο της γράμμα.

ερωτεύομαι όταν τραγουδάω.

ερωτεύομαι όταν ακούω άλλους να τραγουδάνε με τη ψυχή τους.

και όχι με κανόνες.

ερωτευομαι τα λάθη τους.

είναι βγαλμένα απο το πάθος τους, που ζούνε τη στιγμή εκείνη.

ερωτεύομαι όταν ακούω τους άλλους να βγάζουν ήχους απο όργανα που δεν ανήκουν στο σώμα τους.

ερωτεύομαι την κίνηση των χεριών και των δαχτύλων τους.

τον συγχρονισμό των ακρων για να βγάλουν αυτό που αναζητά η ψυχή.

αγαπώ τη κιθάρα.

μου είναι δύσκολο να τη καταλάβω.

δε προσπάθησα και πολύ βέβαια.

κατέληξα γρήγορα στο ότι προτιμώ να την ακούω απο άλλους κι όχι απο μένα.

είναι ένας τρόπος με τον οποίο ανακαλύπτω τον ανθρωπο που έχω απεναντί μου.

κι αν εχω πέσει έξω, αναθεωρω κάθε φορά όταν οι προοροσμοί των δαχτύλων τους καταλήγουν σε τάστα και χορδές.

με μαγεύουν, κυριολεκτικά, οι ήχοι που βγάζουν.

χαζεύω την έκφραση του προσώπου τους.

βγάζουν όση ευαισθησία και ειλικρίνεια δε δείχνουν στην πραγματικότητα.

ευαριστώ τον αδερφό μου, που μου γνώρισε αυτό το συναίσθημα.

29.

Πλήθος απο μικρά λαμπάκια αντικατοπτρίζονται στις υγρές ασφάλτους.

Η φωτιά που βγαίνει απο το τζάκι, ζεσταινει τα πουά πατουσάκια σου.

Ξεχνάς τα χρόνια που περνάν απο πάνω σου και αρχίζεις να παίζεις με τα θολωμένα τζάμια. 

Παίζεις με τα χνώτα σου και ξεκινάς με το δάχτυλο να δινεις διάφορους σχηματισμούς.

Χαζευεις το φωτισμένο δέντρο που φύτρωσε στο σαλόνι σου.

Κατεβάζεις κούτες απο το πατάρι, γεμάτες στολίδια.

Αλλάζεις το σπίτι και μαζί τη ψυχολογία σου.

Χαίρεσαι να έχεις κόσμο στο σπίτι σου, να προσφέρεις τα γλυκά που έχεις φτιάξει για τους αγαπημένους σου ανθρώπους.

Δεν έχω πολλούς..μα αυτούς που έχω, έχουν τον τρόπο τους να με κάνουν να τους κάνω όλες τις χάρες.

Και εγώ τους κάνω κι άλλες.

Διανύω τις αγαπημένες μέρες του χρόνου.

Και τυχαίνει να είναι οι τελευταίες.

Τελευταίες και καλύτερες.

29.

πριαμου

8:10. την ώρα που ο ουρανός αποφασίζει να αλλάξει χρώμα. 

ορισμένα σύννεφα που θυμίζουν κύματα που σκάνε στην άμμο, χρωματίζονται με έντονο κόκκινο, πορτοκαλί και μωβ χρώμα τα οποία με τη σειρά τους απλώνονται στο γκριζογάλανο χάος. 

σε ένα οπτικό πεδίο που εναρμονίζεται με τους κίτρινους, ροζ και κόκκινους ιβίσκους, τις φούξια βουκαμβίλιες και τη λευκή γαρδένια που διακοσμούν αυτό το μπαλκόνι. και γύρω απο αυτά τα πολύχρωμα περίτεχνα πέταλα, η καταπληκτική πράσινη μάζα των φύλλων τους, που δημιουργούν θορύβους και κάνουν το σούρουπο αυτό να έχει οπτικοακουστική διάσταση. 

τα κεριά στο τραπέζι και το τοίχο τρεμοπαίζουν σαν φλόγες που χειροκροτάνε για αυτό το υπέροχο γεγονός που συμβαίνει. 

είναι τέλος καλοκαιριού και τα βράδια -είναι 8.22 και βράδιασε πια- έχουν γίνει δροσερά και γαλήνια.

ο ουρανός παίζει στα μάτια μου. αλλάζει συνεχώς. παίρνει αυτό το αντιπαθητικό κίτρινο χρώμα.

κι όμως συνεχίζει να με ταξιδεύει. 

είναι που σκάει μπροστά μου κι αυτή η έντονη πορτοκαλί λάμπα του δρόμου. 

τόσο κακόγουστη αλλά τόσο ωραία, αυτή τη στιγμή, συνδυασμένη με το τοπίο.

τα φυτά γίνανε σκιές και το φως της οθόνης με τύφλωσε απο το σκοτάδι που δημιουργήθηκε μέσα σε 4 μόλις λεπτά.

every step a κολορ.

Δεκαπενταύγουστος

"Είσαι άσπρο ελληνικό ερημοκκλήσι δαρμένο απο την αντηλιά.
Γύρω γύρω αμπέλια, μποστάνια, καρποφόρες συκιές και κάπου κάπου μοναχική και κάποια ελιά.
Χρυσοφρυγανισμένα τα χορτάρια αχνίζουνε, άχυρο πια' κι αντίς γι αγγέλους, τα τζιτζίκια, σου κανοναρχούνε το κάθε απομεσήμερο εώς αργά με το δικό τους τρόπο τον Παρακλητικό Κανόνα."

Τ.Παπατσώνη - Ρεμβασμός τον Δεκαπενταύγουστο

Παναγιά η Χοζοβιώτισσα - Αμοργός

Αύγουστος 2014

πολύχρωμη κυκλάδα.

Γνωστός ο έρωτας μου για τα νησιά των κυκλάδων.
ο συνδυασμός του γαλανόλευκου τοπίου, με την ανυπαρξία του πράσινου μου δημιουργεί συναισθήματα, τα οποία διαφέρουν πάντα, απο νησί σε νησί, σοκάκι με σοκάκι.
φέτος είχα την τύχη να ανακαλύψω την ομορφιά της πιο χρωματιστής "κυκλάδας".
πόρτες και παράθυρα σε τόνους του μπλε, του πράσινου, του κόκκινου.
τα συνατούσες μεμονωμένα και σε ψαγμένα στενά ίσως και μπλεγμένα όλα μαζί.
ταυτόχρονα γινόμουν κι εγώ πολύχρωμη.
χρωματιστά μπιχλιμπίδια και υφάσματα, μαντίλια στο κεφάλι και λαχούρια κοσμούσαν κάθε πτυχή του κορμιού μου, όλες τις ώρες της ημέρας.
κι όλα αυτά παντρεύονταν με τα κρυστάλλινα νερά που περικύκλωναν την αγριάδα του νησιού.
ο ήλιος γρατζούναγε το δέρμα και οι χαμηλές θερμοκρασίες των νερών ανακούφιζε απο το γδάρσιμο.
Όλη τη μέρα στο πόδι, να πονάνε οι γάμπες των ποδιων μας απο τη λαχτάρα μας να γυρίσουμε το νησί, να ανακαλύψουμε και το πιο ασυνήθιστο κομμάτι του.
και τον πιο ασυνήθιστο, καλοπροαίρετο, φιλόξενο ντόπιο.
Η ιδιαιτερότητα της νύχτας του νησιού,απο την άλλη, έκρυβε ένα ακόμη μυστήριο που έκανε τα βράδυα να αποκτούν ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον για το τι κρύβει.
Ο κόσμος εκεί, απλονώταν στους δρόμους για τις νυχτερινές εξορμήσεις και περιπέτειές του, μετά τις 4 το πρωί.
Το δοκίμασα και εκεί κατάλαβα, τι ήταν αυτό που την ξεχώριζε.
Δεν έχεις ζήσει τίποτα στην Αμοργό, αν δεν τη συντροφεύσεις στο ξημέρωμα της δίπλα στην θάλασσα.

this μουντ*

Κυκλαδίτικο καλοκαίρι

Οι κυκλάδες που αγαπώ:

                           http://www.arttravel.gr/index.php?category=8&article=5694

                                         

                                                                     Σαντορίνη - Οία

Μύκονος

                                                                    Σίφνος - Κάστρο

                                                  

                                                                            Πάρος

Φολέγανδρος

νικον

είναι φορές που δε ξεκολλάει απο τα χέρια μου.
είναι και άλλες που δε βγαίνει απο το ντουλάπι του κωμοδήνου μου.
Μα όποτε κλικάρω, είναι όταν ζω έντονα.
όταν οι στιγμές που διαδραματιζονται μπροστά μου αγνοούν τη διαρκεια τους.
Απλά ζούν.
Kι αυτό μου το μάθαν άλλοι.
Απο αυτές εμπνέομαι.
Αυτές μου δίνουν την κινητήρια δύναμη, να βγω έξω και να αποτυπώσω σε μία μικρή οθόνη ότι μόνο τα δικά μου μάτια βλέπουν και ότι οι υπόλοιποι φαντάζονται ότι βλέπουν.
Αποσπάμαι απο τα χρώματα αλλά σαν την ασπρόμαυρη διαίσθηση δεν με ιντριγκάρει τίποτα άλλο.
Δε τη χρησιμοποιώ πάντα.
Αλλά όταν την έχω στα χέρια μου γίνομαι ένα με αυτη.

άγγιγμα

και τι είναι το άγγιγμα?
άλλοι το επιθυμούν κι άλλοι το φοβούνται.
άγριο ή και χάδι.
στα πιο περίεργα μέρη του σώματος.
απρόσμενο μερικές φορές.
το τρυφερό άγγιγμα της μάνας.
αληθινό γεμάτο αγάπη και στοργή, ακόμα και μεγάλος όταν φτάσεις.
το ενθαρρυντικό άγγιγμα του δασκάλου, που φωνάζει με πείσμα "θα τα καταφέρεις!!"
το ερωτικό άγγιγμα του συντρόφου.
άλλοτε σκληρό. άλλοτε γεμάτο πάθος.
μίσους ή αγάπης.
εκείνο του φίλου.
"είμαι εδώ μαζί σου"
κι εκείνου που δεν είναι φίλος.
" "είμαι εδώ μαζί σου" "
τα χέρια που σε αγγίζουν κάθε μέρα με αγάπη.
κι εκείνα που τυχαία αγγιχτήκανε και κάτι νιώσανε.
είναι κι εκείνοι που το αναζητούν.
κι εκείνοι που τραβιούνται.
άλλοι το επιθυμούν κι άλλοι το φοβούνται.

summer scents

Συνήθως τις καλοκαιρινές μέρες με πιάνει η ανάγκη να γράψω κάτι.
Δεν ξέρω, ίσως τα χρώματα που σιγά σιγά αρχίζουν να ζωντανεύουν τα τοπία.
τα καλοκαιρινά αρώματα (αχ αυτά τα αρώματα!) να παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
βανίλιες, γιασεμιά, καρύδες, εσπεριδοειδή.
τα ρούχα να γίνονται πιο ανάλαφρα και πολύχρωμα και μαζί με αυτά και όλη η ψυχική μου εσωτερικότητα.
σκάνε τα πρώτα άνθη και το σπίτι γεμίζει σιγά σιγά περισσότερα λουλούδια στα βάζα.
τα αγαπημένα μου είναι οι πεόνιες, οι τουλίπες και οι βιολέτες.
και τα τριαντάφυλλα καμια φορά κοσμούν κάτι μέσα στο σπίτι.
προτιμώ όμως τις άσπρες τουλίπες στο δωμάτιο και τις πορτοκαλοκίτρινες στη κουζίνα.
γεμίζει θετική ενέργεια ο αποστασιακός μου χώρος.
οι πρώτοι παγωμένοι καφέδες αρχίζουν να παίρνουν τη θέση του χειμωνιάτικου γαλλικού μου.
τζιν αντί για ουίσκια, και κοκτέιλ με φίλους στην ανθισμένη ταράτσα.
κηνηγυτά με τα σκυλιά και ξάπλες στον ήλιο.
οι πρώτες σκέψεις για τις καλοκαιρινές διακοπές του 14 σε συνάρτηση με τις πιο όμορφες του 13.
οι πρώτες οικονομίες για τα ταξίδια που ετοιμάζω.
κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πολλά το 14.
η ανάγκη να αλλάξω ριζικά όλη τη διακόσμηση του σπιτιού σε έντονα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά χρώματα.
Είναι τόσο οξύμορο τους χειμωνιάτικους μήνες να λατρεύω το μαύρο και τους καλοκαιρινούς να θέλω να το απωθήσω τόσο πολύ απο πάνω μου και απο το χώρο που ζω.
Είναι σαν να αλλάζω τόσο απότομα διάθεση.
Αλλά ξέχασα.
Για μένα δεν υπάρχει χειμώνας, για μένα πάντα θα αναζητώ το καλοκαίρι κάπου.
Κι όταν δεν το βρίσκω πέφτω. Μέχρι να το δω να αχνοφαίνεται και να σηκωθώ.
Φλεβάρη μήνας και οι μέρες  ζωντανές .
Άφησε το πρώτο μήνα της άνοιξης να έρθει πιο γρήγορα.
Κράτα αυτές τις καλοκαιρινές μέρες και φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς.

 

τραβελινγκ

http://www.nytimes.com/interactive/2014/01/10/travel/2014-places-to-go.html?smid=fb-nytimes&WT.z_sma=TR_PPTG_20140110&bicmp=AD&bicmlukp=WT.mc_id&bicmst=1388552400000&bicmet=1420088400000&_r=2

απο το νέο έτος ξεκινάω να βλέπω το κόσμο διαφορετικά.