Ποτέ δεν με ενδιέφερε να γυρίσω όλο τον κόσμο, παρά μόνο τα
νησιά της Ελλάδας.
Να περπατάω στα πλακόστρωτα σοκάκια, να χαζεύω τα άσπρα μπλε
σπιτάκια, να πίνω το ουζάκι μου και να τρώω καλαμαράκια σε όμορφα ταβερνάκια.
Την υπόλοιπη μέρα στη θάλασσα.
Το κρυστάλλινο γαλάζιο, με τους ήχους από τα κύματα που
σκάνε πάνω στην χρυσαφί άμμο ή τα άσπρα-γκρι βότσαλα, με κάνει να ερωτεύομαι
κάθε λεπτό που περνάω μαζί της.
Είτε ξαπλωμένη, μισοκοιμισμένη με τον ήλιο από πάνω μου να
με γδέρνει, είτε διαβάζοντας, είτε καπνίζοντας, είτε αργά το βράδυ να με
χτυπάει το δροσερό θαλασσινό αεράκι.
Στη θάλασσα θα με δεις να χάνομαι για ώρες.
Με συνεπαίρνει η μυρωδιά και δύναμή της. Με κάνει να
σκέφτομαι πολύ και να κλείνομαι στον εαυτό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου