εκείνη.

τη θαυμάζω για αυτό που είναι.
για τη δύναμη που έχει μέσα της να αντιμετωπίζει με θάρρος και με θράσος τις δυσκολίες της ζωής.
να παλεύει πάντα.
απο τότε που με γέννησε ποτέ δεν το έχει βάλει κάτω.
ζηλεύω τα αιώνια νιάτα της.
τη παιδικότητα της και τον αυθορμητισμό της.
τον αλήτη που κρύβει μέσα της.
το τρόπο που θα διεκδικήσει το δίκιο της.
ο τρόπος που θα συζητήσει, ο τρόπος που θα κάνει μαζί σου ένα τσιγάρο, δίπλα στο τζάκι για να μην το καταλάβει ο μπαμπάς που κοιμάται στο δίπλα δωμάτιο.
εκείνος ο τρόπος που θα σε υπερασπιστεί μέχρι τέλους όταν έχεις δίκιο.
και εκείνος που θα σε διορθώσει όταν έχεις λάθος.
το μαγικό ένστικτό της που ποτέ δεν έχει πέσει έξω.
πάντα με προστατεύει πριν καν γνωρίσω τον κίνδυνο.
ο τρόπος που θα μαζέψει τα απομεινάρια μου.
το πως θα με αγκαλιάσει.
ο τρόπος που θα κάτσει να πιει και να γλεντήσει μαζί μου.
μα πάνω απ'όλα ο τρόπος που με μεγάλωσε, με δίδαξε τα λάθη και τα σωστά.
τη θαυμάζω πάνω απ'όλα για τον τρόπο με τον οποίο με έκανε τον άνθρωπο που είμαι.
είναι αλάνι.και αυτή είναι η ΜΑΙΡΗ ΜΟΥ.

σ'αγαπώ.