η αρχή.

κάτι έλειπε. κάτι έλειπε για να εκφράζω το είναι μου. 
να με αποβάλλει απο το καθημερινό άγχος. 
(άγχος γιατί?άγχος για τη ζωή μάλλον.ούτε εγώ ξέρω.)
να γράφω αυτά που σκέφτομαι ολημερίς, και να κρατάω αυτά που θέλω στο μυαλό μου.
ισορροπία.
(ισορροπία?)
απο τις φάσεις που το μυαλό γεμίζει, γεμίζει τόσο που ξεχειλίζει και τρελένεσαι σχεδόν.
δεν το αντέχω.
σκέψεις μου τρώνε το μυαλό.
απλά καθημερινά πράγματα που όμως με τρώνε.
είναι στιγμές που θες να κάτσεις στη ταράτσα σου, να βλέπεις το βουνό απο τη μία, τη θάλασσα απο την άλλη.
όσο κι αν φαίνεται η αγαπημένη αυτή αύρα.
τον ουρανό που αλλάζει χρώματα το απόγευμα.
και τα μπιρμπιλωτά φωτάκια το βράδυ.
με ένα ή δύο τσιγάρα.καφέ και το ράδιο στον αγαπημένο σου σταθμό.
έχω κόψει όμως το κάπνισμα.
με ένα ποτάκι το βράδυ με τους φίλους σου, αράζοντας, αυτοί να μεθούν και εσύ να χαίρεσαι που περνούν καλά και χαμογελούν.αφού εσύ δεν πίνεις πολύ.
να σου λένε οτι σε αγαπούν.
(πιο πολύ το ουίσκι το λέέι.)
ίσως το μόνο μέρος που με ηρεμεί.
και ο μόνος άνθρωπος που με ηρεμεί τον έχω δίπλα μου.
τον αγαπώ.
με αγαπά.
είναι αρκετό.
με κάνει να ξεχνάω.
με κάνει να ονειρεύομαι.
να τον ερωτεύομαι ξανά και ξανά.
"θα καταργήσω τον ουρανό.θα καταργήσω τη γη.και θα αφήσω μόνο ένα ουζερί.για ένα ποτό, για ένα τραγούδι, για ένα χορό και εσύ."