ψαχούλεμα.

σηκώθηκα απο τις 9.
αφού με είχε πάρει ο ύπνος στις 7 το πρωί.
(δέχομαι συγχαρητήρια.)
αποφασισμένη, λοιπόν να μαζέψω, να καθαρίσω και παράλληλα να ανανεώσω λίγο τη διακόσμηση του σπιτιού, αλλά κυρίως του δωματίου μου, είδα στα μάτια μου ολόκληρη τη ζωή μου, μέχρι τώρα.
αφού τελείωσα, έβγαλα ένα και μόνο συμπέρασμα.
όλες οι αναμνήσεις, όλα όσα έχεις κάνει (και δεν κάνει.), όλα τα ονειρα σου (παιδικά και εφηβικά.), ΟΛΑ όμως, κρύβονται, πολύ καλά θα έλεγα, στα συρτάρια που έχεις να ανοίξεις καιρό, στις ντουλάπες που τις έχεις καθιερώσει ως αποθηκευτικούς χώρους, στα σκονισμένα ράφια ... 
ευτυχώς ή δυστυχώς, τίποτα δεν μένει ξεχασμένο.
παιδικές ζωγραφιές.
σχολικά βιβλία.
ραβασάκια. (αθάνατα.)
φωτογραφίες.
μετάλλια.
κύπελλα.
τα δώρα που έκανες στη γιορτή της μητέρας.
τα υπέροχα φλιτζάνια της μαμάς που απορείς που δεν τα χρησιμοποιεί.
τα σχέδια σου, παρέα με τα πινέλα και τις μπογιές.
αφίσες.
αγαπημένοι δίσκοι.
το πρώτο δαχτυλίδι που έφτιαξες δίπλα στον μπαμπά σου.
λανθασμένες και σωστές αποφάσεις.
πράγματα που όσο μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς ότι σε κάνανε καλύτερο άνθρωπο.
απ'τα λάθη μάθαμε.
τα διορθώσαμε.
και δεν τα επαναλαμβάνουμε.
τα σωστά τα κρατάμε.
πόσο γρήγορα μεγαλώνουμε.
ένιωσα ότι ωρίμασα, πολύ.
καλό είναι αυτό.
γιατί καταλαβαίνω ότι η ζωή μου τώρα, έχει φτάσει στο τρίτο στάδιο της.
εκεί όπου καταλαβαίνεις πιο είναι το νόημα της.
εκεί όπου ότι ζεις, το ζεις πραγματικά, αληθινά και με πάθος.
όλα όσο ζω τώρα, είναι αυτά ακριβώς που έψαχνα τόσα χρόνια μέσα στα ντουλάπια μου.
σε κάθε τομέα.
και νιώθω πολύ ευτυχισμένη για αυτό.