Σαν γλυκό του κουταλιού.

Σταφύλι, φράουλα, βύσσινο, βερίκοκο, λεμόνι, πορτοκάλι, κάστανο ..

Ένα ραφάκι που ποτέ δε λείπουν βαζάκια με γλυκό του κουταλιού ή μαρμελάδες.

Της αρέσει πολύ να περνάει ώρες στη κουζίνα, ΄να βράζει τα φρούτα, να τα βουτάει στη ζάχαρη, να αφήνει να καραμελώσει το σιρόπι, και μετά να τα βάζει σε μικρά ή σε μεγάλα γυάλινα βαζάκια, με κόκκινο-άσπρο καρό καπάκια, ή και μαντιλάκια.

Ίσως για αυτό να λατρεύω τα γλυκά του κουταλιού.

Γιατί, ανάλογα την εποχή, διαλέγει εκείνο το φρούτο που της αρέσει και κάνει μαγικά μες στη κουζίνα.

Το σπίτι μυρίζει καραμελωμένο φρούτο.

Μυρωδιά που κρατάει και δυο μέρες.

Σε μικρό πιατάκι με μικρά σκαλιστά λουλούδια γύρω γύρω, μια κουταλιά φτάνει.

Μια τόση μικρή ποσότητα, προκαλεί εκρήξεις στον ουρανίσκο.

Καλύπτει τα περισσότερα απογεύματα μου στο σπίτι, μαζί με το καφέ μου και το βιβλίο μου.

Είναι παραδοσιακή η Μαιρούλα, πέρα απο αλάνι.