22η μέρα του Ιούλη.

Η ηλιόλουστη Αθήνα

δεν είναι πια καυτή

Μέρα του Ιούλη είναι

ενός απο τους πιο πύρινους μήνες του χρόνου

Και η πόλη είναι κατακλεισμένη

απο αυτό το γκρίζο χρώμα του φθινοπώρου.

Σύννεφα κάλυψαν τις ακτίνες του ήλιου.

Βροχή σκέπασε την ζεστή αύρα του αέρα.

Δεν τα πολυσυμπαθώ αυτά.

Με μελαγχολούν.

Με κλείνουνε στον εαυτό μου και διάφορες σκέψεις μπερδεύονται και κατακλύζουν το κεφάλι μου.

Με βασανίζουν πολλές φορές.

Δίχως λόγο.

Εγώ θέλω το καλοκαίρι να μοιάζει με καλοκαίρι και ο χειμώνας με χειμώνα.

Θέλω τους καλοκαιρινούς μήνες να μπλέκομαι με την άμμο και να λιώνει το κορμί μου απο τον ήλιο.

Θέλω τον χειμώνα να τσούζει το δέρμα μου απο το κρύο και να βρίσκω συντροφιά στη φωτιά που βγαίνει απο το τζάκι.

Μπερδεύονται οι εποχές.

Όπως οι σκέψεις στο κεφάλι μου.

Σώμα (μου) του καλοκαιριού.

Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο
Φαγωμένο απο το λάδι κι απο το αλάτι
Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς
Μεγάλο ανέμισμα της κόμης λυγαριάς
Άχνα βασιλικού πάνω απο το σγουρό εφηβαίο
Γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες
Σώμα βαθύ πλεούμενο της μέρας!

Ο.Ε.

Σαν γλυκό του κουταλιού.

Σταφύλι, φράουλα, βύσσινο, βερίκοκο, λεμόνι, πορτοκάλι, κάστανο ..

Ένα ραφάκι που ποτέ δε λείπουν βαζάκια με γλυκό του κουταλιού ή μαρμελάδες.

Της αρέσει πολύ να περνάει ώρες στη κουζίνα, ΄να βράζει τα φρούτα, να τα βουτάει στη ζάχαρη, να αφήνει να καραμελώσει το σιρόπι, και μετά να τα βάζει σε μικρά ή σε μεγάλα γυάλινα βαζάκια, με κόκκινο-άσπρο καρό καπάκια, ή και μαντιλάκια.

Ίσως για αυτό να λατρεύω τα γλυκά του κουταλιού.

Γιατί, ανάλογα την εποχή, διαλέγει εκείνο το φρούτο που της αρέσει και κάνει μαγικά μες στη κουζίνα.

Το σπίτι μυρίζει καραμελωμένο φρούτο.

Μυρωδιά που κρατάει και δυο μέρες.

Σε μικρό πιατάκι με μικρά σκαλιστά λουλούδια γύρω γύρω, μια κουταλιά φτάνει.

Μια τόση μικρή ποσότητα, προκαλεί εκρήξεις στον ουρανίσκο.

Καλύπτει τα περισσότερα απογεύματα μου στο σπίτι, μαζί με το καφέ μου και το βιβλίο μου.

Είναι παραδοσιακή η Μαιρούλα, πέρα απο αλάνι.

Μ.Α.

Τους μακρινούς φάρους, τα φώτα ενός απίθανου ορίζοντα
Τις νύχτες που γύρευα μόνος να βρω το χαμένο εαυτό μου
Τις νύχτες που μόνος γυρνούσα χωρίς κανείς να με νιώσει
Τις νύχτες που σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αυταπάτη

ηθικό δίδαγμα.

Γνωστοι και απογοητεύσεις πάνε κι έρχονται .. φίλοι είναι 2, 3 κι αληθινοί.