κόκκινο τετράδιο.

"Την νύχτα αγαπημένη, δέσε την καρδιά σου τη δική μου

κι αυτές στον ύπνο να καταστρέψουν τα σκοτάδια 

σαν διπλό τύμπανο πολεμώντας στο δάσος

ενάντια στο πηχτό τείχος των μουσκεμένων φύλλων.

Νυχτερινή διαδρομή, μαύρη χόβολη του ύπνου

εμποδίζοντας την κλωστή των γήινων σταφυλιών

με την ακρίβεια ενός παράλογου τραίνου

που σκιά και κρύες πέτρες ασταμάτητα θα έσερνε.

Γι' αυτό αγάπη, δέσε με στη καθάρια κίνηση

στην επιμονή που στο στέρνο σου χτυπάει

με τις φτερούγες ενός βυθισμένου κύκνου.

Στις έναστρες ερωτήσεις του ουρανού

να απαντήσει το δικό μας όνειρο μ' ένα μόνο κλειδί

με μια μόνη πόρτα κλεισμένη από τη σκιά."

 

                          Pablo Neruda

έκανα την κίνηση να αρπάξω απο τα ράφια αυτό το κόκκινο μικρό βιβλίο με τα γαλάζια φύλλα.

αποδείχτηκε μεγάλο.

τεράστιο.

με μάγεψε και συχνά με αποσυντόνιζε.

είχα καταντήσει γραφική στο μετρό, στον ηλεκτρικό και στις στάσεις των λεωφορείων.

άξιζε.