νικον

είναι φορές που δε ξεκολλάει απο τα χέρια μου.
είναι και άλλες που δε βγαίνει απο το ντουλάπι του κωμοδήνου μου.
Μα όποτε κλικάρω, είναι όταν ζω έντονα.
όταν οι στιγμές που διαδραματιζονται μπροστά μου αγνοούν τη διαρκεια τους.
Απλά ζούν.
Kι αυτό μου το μάθαν άλλοι.
Απο αυτές εμπνέομαι.
Αυτές μου δίνουν την κινητήρια δύναμη, να βγω έξω και να αποτυπώσω σε μία μικρή οθόνη ότι μόνο τα δικά μου μάτια βλέπουν και ότι οι υπόλοιποι φαντάζονται ότι βλέπουν.
Αποσπάμαι απο τα χρώματα αλλά σαν την ασπρόμαυρη διαίσθηση δεν με ιντριγκάρει τίποτα άλλο.
Δε τη χρησιμοποιώ πάντα.
Αλλά όταν την έχω στα χέρια μου γίνομαι ένα με αυτη.