το μεθύσι ΜΑΣ.

είμαι χαρούμενη που σε βλέπω

αναβλύζει στην επιφάνεια των χειλιών σου το μεθύσι μας

και να ήταν μόνο στα χείλη ... 
                            
                            y.

άγκυρά μου.

                       Μουδιάζω άγκυρά μου
               γιατί χωρίς εσένα δεν έχω υπομονή
                      και τα κύματα πονάνε
               κάθε μέρα έχει καταιγίδα, πολύ ...

                      χωρίς εσένα άγκυρά μου
                   δεν έχω ήλιο δεν έχω ελπίδα
                   μες στης θάλασσας τη μοναξιά
                      χάνομαι στα σκοτάδια


              και είναι πολύ το βάθος άγκυρά μου ...

δημιουργώντας τις γραμμές του σ'αγαπώ.

Όσο και να λερώνομαι, εγώ για σένα θα ζωγραφίζω ...
Θα γίνομαι το χρώμα που αγαπάς κι εσύ δικός μου ...
Θα σου μιλώ καθώς κάνω τα καστανά σου μαλλιά, τα γλυκά σου χείλη ...
δημιουργώντας τις γραμμές του σ'αγαπώ ...
                   
                                           y.

2E και 1Ι.

ανοιξιάτικη διάθεση.

την καταλαβαίνεις να έρχεται όταν αυτόματα ανοίγεις τα παράθυρα και όχι απλά τα παντζούρια.

την νιώθεις όταν βγαίνεις έξω από το σπίτι σου και οι δρόμοι φαίνονται λίγο πιο ανθισμένοι από χθες.

μοσχομυρίζουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.

δεν κάνεις την κίνηση να βάλεις το μπουφάν σου.

παρά μόνο το τζιν τζάκετ σου και το NY καπέλο σου.

και ο ήλιος σε γδέρνει χωρίς πόνο, κάθε μέρα και πιο πολύ.

βγαίνεις έξω και έχεις την ανάγκη να αγοράσεις απο το περίπτερο ένα μπουκαλάκι νερό.

και μετά κι άλλο.

όπως εκείνη την μέρα που κατέβηκα στο Πασαλιμάνι.

καθόμουν στο παγκάκι, αντίκριζα το λιμάνι, ικανοποίησα τον ουρανίσκο μου με ένα δροσερό cupcake λεμόνι, έπινα ασταμάτητα νερό, έκανα ένα φούξια τσιγάρο και φωτογράφιζα το λιμάνι.

είχε αρχίσει να με πονάει το κεφάλι μου από τον ήλιο κι όμως ήθελα να νιώσω την αλλαγή της εποχής μέσα μου.

τη ζέστη.

κι όταν έχεις ζήσει 13 χρόνια μες στο νερό, το μόνο που θέλεις είναι βουτήξεις μέσα του.

κοιτούσα δεξιά, αριστερά και όλος ο τόπος ήταν πράσινος.

έβλεπες τους ανθρώπους κάτω από το ρολόι να κυκλοφορούν με κοντομάνικα και αμάνικα.

για κάποια στιγμή σκέφτηκα πως ήταν τρελοί.

ειδικά όταν είδα αυτόν τον τύπο με τη μακό τη μπλούζα και το σορτς.

μετά, βέβαια, σκέφτηκα να ακολουθήσω.

έτσι το βράδυ άφησα τον εαυτό μου να με χτυπάει το ανοιξιάτικο αεράκι.

που δεν σε αφήνει να κρυώνεις.

παρά μόνο να περιμένεις πως και πως να έρθουν εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια

που φοράς τα σορτσάκια σου τα κομμένα, ότι πιο ελαφρύ και χρωματιστό απο πάνω και η καλοκαιρινή αύρα στροβιλίζει όλο σου το είναι.

είναι η εποχή που σε κάνει πιο χαρούμενο, που ερωτεύεσαι περισσότερο, που δίνει άπλετο χρώμα στη ζωή σου περισσότερο, ξεφεύγεις απο το μαύρο, το λευκό και το γκρι του χειμώνα.

είναι ένα "τακ" πριν το καλοκαίρι.